Temp: 7 graden Wind: NNW 3 Neerslag: 13 mm
Piratas: Vrijbuiter
MOTTO VAN DE DAG: “HET LOOPT ALTIJD ANDERS DAN JE DENKT!”
Goed, er is dus zó veel te vertellen dat ik me af vraag hoe ik dit verslag beginnen moet. Wat wel gezegd kan worden is dat wij zeker mogen terugkijken op een veelbewogen dag, waarin we soms flauw werden van het vele wachten, maar ook dubbel van het lachen hebben gelegen. Hoe dan ook, het dames-team is in ieder geval het wedstrijdseizoen met verve begonnen! Onder puike leiding van onze stuur Ronnie verliep onze eerste race van het jaar grotendeels op rolletjes en eindigde vlak voor de finish met een zinderende strijd met de “voorbij”ganger van KWV De Kaag; die wij uiteraard géén kans hebben gegeven om ons ‘voorbij’ te laten gaan! Al scheelde het maar een haar…
Wij allemaal blij en stralend dus.
En toen werd het nóg mooier, want in een totale tijd van 1:22:08 en snelheid 2.34 en vermogen 57.28 en slagtempo 31-32 (ben ik nog iets vergeten?) zijn wij toch zomaar 2e geworden bij de dames 8 in de vrije klasse.
En dan denk je waar slaat de titel van dit stukje op? Nou, de verwachtingen waren weliswaar hooggespannen (immers vorig jaar de felbegeerde paashaas gewonnen) maar wij hadden van te voren niet durven denken dat we met zo’n mooie score zouden eindigen. Zeker de ‘groentjes’ (lees Tineke en ik) onder ons waren ook licht gespannen of we wel aan de verwachtingen konden voldoen. Over de hele dag bezien bleek de race zelf echter het rechttoe rechtaan gedeelte van het verhaal. Het gedeelte vóór en na de race verliep namelijk niet geheel vlekkeloos, om het zo maar te zeggen.
Om te beginnen was het even schakelen toen Noami jammer genoeg moest afhaken wegens ziekte. Gelukkig konden wij Anne uit het mixed-team kapen. Vertrek in de Haukes verliep ook niet helemaal soepel, maar daar gaan we het hier verder niet meer over hebben. Ondanks de kleine vertraging ging het kranen in Weesp best vlot. Maar waar bleef Bart nu? Na wat wachten Bart eindelijk aan boord, dus hup, op naar de KOM! Eenmaal onderweg naar de KOM bedacht iemand dat we Fré hadden achtergelaten dus rechtsomkeert terug naar de kranen en ja hoor daar liep Fré rood aangelopen rond met nota bene de riemsteunen van de Zeeschuimer (volgende keer mogen de heren toch best wel hun eigen boontjes doppen Fré…) Fré gelukkig terecht en roeien maar. Intussen tikte de tijd door en begon het gevaarlijk dicht bij onze starttijd te komen. Maar goed, even flink doorroeien en dan komt het allemaal goed dacht ik. Tja, toch niet. De brugwachter bleek zoek en wij konden dus niet verder. Weer wachten. En vooral niet zenuwachtig worden. Ja en toen stonden de blazen van enkele dames op leeftijd op knappen… Dat houden we tijdens de race echt niet vol…. Dus wat doe je dan? Nou dan laat je Fré bij een wildvreemde aanbellen om vervolgens met ongeveer het halve team gebruik te maken van het toilet. Opluchting alom. Enfin, Stephanie wist ons uiteindelijk vakkundig door een wirwar van boten naar de KOM te wurmen waar wij nog best een tijdje, al schuilend onder een groot zeil, hebben zitten wachten tot we mochten starten. Al met al genoeg reuring en afleiding in aanloop naar onze race.
Wie inmiddels afhaakt, even goede vrienden. Maar het hield hier dus niet op. Na onze race doken we het eerste de beste bruine kroegje in om ons te warmen aan koffie en soep. En wat zaten we daar lekker na te genieten. Zo gezellig zelfs, dat we de tijd vergaten en net te laat bedachten dat het ook wel aardig was om de heren bij de finish toe te juichen. Hierbij onze welgemeende excuses dat we verzuimd hebben ze aan te moedigen. Gelukkig hebben we het een beetje goed kunnen maken bij het mixed-team. Met de belofte van een lekker biertje in de feesttent besloot een deel van ons dat we eerst even de boten terug zouden brengen naar de trailers. We rekende er natuurlijk niet op dat de brugwachter zich strikt aan de arbeidstijdenwet zou houden en keurig om half 5 de deur achter zich dicht had getrokken terwijl de hele KOM nog vol met boten lag…… AARRGGHH.
Wederom in een kluwen van boten WACHTEN en met lichte chagrijn hopen dat je vandaag überhaupt nog thuis komt. Intussen was de dag zo uitgelopen dat we uiteindelijk bij het kranen ook weer in de ‘WACHT’ rij stonden. Dus toen we eenmaal beide boten goed en wel vastgesjord hadden, gingen we met goede moed en op een drafje naar de feesttent in het centrum van de stad. Eenmaal daar aangekomen was de rest, die bij de prijsuitreiking was gebleven, het wachten natuurlijk meer dan zat. Dus toch maar weer met zijn allen richting huis. (Dat welverdiende biertje ben ik nog wel te goed dames! ;-).
Tot slot vond Bart dat we voor het korte ritje terug naar de boten toe, makkelijk met zijn tienen in het witkamp busje pasten en waren we zelf bijna het ‘haasje’ toen er bij een stoplicht, achter ons blauwe zwaailichten verschenen. Gelukkig hadden de dienders dringender zaken aan het hoofd. Vooral de dames in de laadbak hadden het even slecht maar kwamen daarna niet meer bij van het lachen!
Voor Tineke en mij was afgelopen zaterdag onze vuurdoop en ik kan je verzekeren die hebben we in meerdere opzichten gehad. Het was weliswaar een lange dag maar er is volop genoten! Dank jullie wel Piratas!
(p.s. De ‘toilet’ juffrouw hebben we bedankt met, je raadt het al, een overgebleven paashaas).
Recente reacties