De ervaringen van de HT roeiers van SRVKvNH.
We waren met 9 leden aanwezig die de HT geroeid hebben, Dick, Anne, Nadine, Jurgen, Debby, Wilco, Biem, Willem, en Sjoerd.
Ronnie, Levien en Peter waren ook als supporter op het eiland. We hebben met elkaar een mooi weekend gehad. Lees hieronder de verschillende belevenissen.
DICK:
Strak blauwe hemel en wind voorspelling NO 2-3 , what could possibly go wrong ?
Mwah, als je de HT-race al een paar keer hebt geroeid weet je dat het weer er soms bedrieglijk mooi uit kan zien, maar pittig tegen kan vallen. Zo erg was het dit jaar niet gelukkig. Maar de comfortabele luwte achter de hoge kade in de vluchthaven maakte vrij snel plaats voor een frisse bries ter hoogte van de startlijn. Wat konden we nog meer verwachten?
Nou, de Noord-oosten wind had van de oversteek van Harlingen naar Terschelling een behoorlijk knobbelig zee’tje gemaakt. Het stuk naar de Pollendam bezorgde ons het eerste buiswater (lees: golftoppen die over de boordrand rolden) en kort daarna kregen ook onze kussentjes en schoenen een frisse spoelbeurt met zout water. Gelukkig had ik mijn etenswaar nog in gesloten plastic verpakking naast me op de bank liggen, anders waren de Marsjes caramel zeezout geworden en was de ontbijtkoek ongewenst gepekeld. Ook de droge sporthanddoek was al snel doorweekt.
Ok, dan maar even focussen op de route. Kijken of ik de gepasseerde landmarks nog ken … de laatste HT was immers 4 jaar geleden ;
P = Pollendam, CHECK
BS = Blauwe Slenk, CHECK
Over Stuurboord, het eiland De Griend. Oh ja, daar roeien we omheen, dus die blijft een hele tijd naast ons
Dan naar het Pannengat, met de letters PG op de vaarwegbetonning
VS voor Vliestroom, CHECK
Ondertussen zie je over bakboord dat je redelijk dichtbij Vlieland zit. Althans, zo lijkt het.
En dan op naar de beruchte SG1 keerboei, waar je vanuit de Vliestroom Stuurboord uit gaat naar het ondiepe Schuitengat.
Ruim 2 uur onderweg, dat gaat best lekker dacht ik nog.
Na het ronden van de SG1 is het nog steeds afgaand tij, alleen krijgen we de stroming nu TEGEN . Dat het springvloed is geweest helpt ook niet echt want de stroming is sterker dan normaal …. nadat we in het eerdere stuk snelheden van boven de 15 km/h haalden (stroming mee, over de grond gemeten) vielen we soort van stil en was het ineens tussen de 7 en 4 (!) km/h. O jee, die laatste kilometers naar de haven gaan zwaar worden. En de toenemende wind die voor 17u was verwacht stak ook eerder op; stroom tegen, wind tegen. Gaat deze HT dan toch weer een pittige editie worden, ondanks de mooie start?
Gelukkig zit ik in een sloep met 10 riemen, wat voor deze condities echt een voordeel is. Maar het laatste traject van de race was echt pittig.
Leeg geroeid glijden we na 3 uur en 30 minuten over de finish.
Gauw een plekje zoeken in de zon en uit de wind. En tijd voor een welverdiend biertje!
En na een zonnig en super gezellig weekend en een mooie zeiltocht terug naar Harlingen, kijk ik alvast weer uit naar de volgende HT-race. Toch wel. Want de genoegdoening die je voelt als je de finish haalt is onbetaalbaar.
ANNE:
Dat ik begon met roeien een aantal jaren terug, zei ik dit niet te gaan doen.
Vorig jaar was ik zover om het te gaan doen, ging het niet door. Dus daar was dit jaar mijn primeur.
Na enige zoektocht had ik een plekje gevonden om samen met Nadine bij STC mee te mogen roeien.
De dag dat ik dat hoorde, hoorde Ronnie dat hij geen HT mocht roeien en dat was een tegenvaller.
Des te blijer was en ben ik dat hij mij toch deze kans gunde en meeging om mij aan te moedigen.
We sliepen met de mannen van de Saense Kat en de Huysman. Dus na donderdag mijn bed te hebben opgemaakt op ons slaapschip, even een rondje om te kijken in wat voor sloep ik nou zou gaan roeien.
De Mercator zou ’t zijn. Snel gevonden en ook een aantal teamleden ontmoet.
Terug de slaapboot op, nog een kop thee drinken en daarna op tijd naar bed. Want ja, er stond me wat te wachten.
Vrijdag was het zover. De zenuwen gierde door mijn lijf, Ronnie heeft me een aantal keer toe- of uitgelachen dat weet ik niet helemaal, maar goed. Na een succes van hem, stapte ik aan boord met Nadine samen.
Even klein rondje inroeien, want we zaten met 8 onbekende mensen in een sloep.
Vol vertrouwen naar de start, onderweg zwaaiend naar al onze teamleden die overal in andere sloepen zaten.
Toen de start, 3.2.1 en daar gingen we. We vlogen weg en lieten gauw iedereen achter ons.
Gedurende de oversteek zat de sfeer er goed in en de ene sloep na de andere werden ingehaald.
Nadine en ik hadden er lol in, gedichten werden gemaakt en door.
Tot we richting schuitengat gingen. Onze slagroeiers raakte al wat moe en ik had goed in mijn oren geknoopt dat als je bij schuitengat komt, je qua tijd op de helft bent. Nou dat scheelde inderdaad niet veel. Wat frustrerend om mensen op de zandbanken te zien lopen, de Brandaris in de verte en maar niet dichterbij komen.
Maar toen kwamen er de woorden, nog 2 km dan zitten we in de havenmond, kortom einde in zicht.
We gingen, Nadine en ik elkaar en de rest opzwepend. En daar was uiteindelijk de finish. Op, moe en kapot. Mijn eerste woorden waren: dit nooit meer!
(Een uur later werd dit al omgedraaid naar volgend jaar weer!)
In een tijd van 3.38 uur hebben wij het wad overgestoken.
Bij de finish kwamen alle emoties even los en kon het genieten beginnen. Al die sloepen en fantastische roeiers. De euforie die door me heen ging, het valt niet te beschrijven.
Daarna kon het weekend van feesten beginnen. Ja, wat zal ik zeggen, de zon scheen en het bier vloeide rijkelijk.
Op naar volgend jaar!
Anne
DEBBY:
Doordat mijn oceaan roei maatje Iris onderweg is naar Amerika om mee te doen aan de Pacific Challenge, kon ik op haar plekje met Trewes 3 de HT roeien. Samen met Lotte uit Utrecht waren wij de 2 invallers in dit wedstrijdteam. Stuurman Vincent uit Zwolle was gevraagd om deze race te sturen en dat deed hij met veel toewijding.
De race in Lemmer werd ook door hem gestuurd met Lotte en mij als invallers. Deze race was voor het team een beetje een teleurstelling omdat ze de snelheid niet haalden die ze normaal haalden. Na die wedstrijd een goede evaluatie gehad en alle neuzen dezelfde kant op gezet.
Willen we gaan voor een podium plekje (een van de eerste 5 in het dames klassement) of niet…?
Het was een volmondig JA! en dus werd de training geïntensiveerd en afspraken gemaakt met wat haalbaar was aan training in die resterende 2 weken. Nog 2 keer met het volledige team op het Sneekermeer 19 km getraind alsof het een wedstrijd was. Non stop door en de gemiddelde snelheid op 9 km/uur houden. Thuis na 2 dagen herstel interval en krachttraining doen, geen alcohol voor 2 weken, eiwitten na de training en drinken via een slangetje zodat je geen 10 slagen kwijt bent met drinkpauzes. Dit was voor mij een hele andere benadering en erg leuk moet ik zeggen.
En toen was het zover. Een echte HT zoals ik hem nog steeds in mijn hoofd had van 33 jaar gelden en hoopte dat het weer zo zou zijn. Zonnetje! Pittig windje, dus lekker bikkelen! SB boeg (waar ik zat) was de golfbreker, na het passeren van de eerste pieren al het water in mijn onderbroek en schoenen, stroom mee, surfen op de golven, stroom tegen. Die stroming is en blijft fantastisch. Flinke golven en ook af en toe ook wat rustiger water, juichende familie op de langzame veerboot die wel heel dicht bij kwam, zeer krap langs de zandbanken van het Schuitengat om de stroom mee te pakken (wat goed lukte, want hier hebben we veel sloepen ingehaald) en dan kom je de haven binnen. Stuk, leeg, emoties, blij en zeer tevreden ongeacht wat het resultaat zou zijn. Dat is dan in ene niet meer belangrijk. Wat een mooi team om in mee te roeien. Echt met elkaar voor de volle 100% ingezet. Na welverdiende aankomst borreltjes de familie op de kant omhelsd, de sloep voor de nacht afgemeerd, lekker uit eten met Levien en geen puf meer gevonden om het dorp in te gaan. Het lampje ging uit…
Zaterdag lekker een ochtend duik in zee, ontbijten en chillen bij de Zandzee bar, stukje fietsen, mee gedaan met de activiteiten op het Groene Strand met Trewes 3, uiteten met vrienden van Terschelling en op naar de feesttent. Op een haar na hebben we ons doel bereikt, 6e plek van de 35 in het dames klassement. Iedereen zeer tevreden.
Ik kijk terug op een prachtige race en een zeer geslaagd weekend! Op naar volgend jaar!!
NADINE:
DE Harlingen-terschelling race van 2023. Het begon met stress om op tijd te komen en een parkeerplek te vinden. Daarna 2.45 uur lekker roeien op zee en dan nog 1 uur afzien in het schuitengat omdat je denkt er al te zijn, maar er helaas nog niet bent. Daarna een lekker lauw biertje in de klauwen en al het zout van je af schrapen. Even “lekker” douchen, onder een koude douche en dan eten, een drankje in het dorp en lekker naar bed. Volgende ochtend toch er achter komen dat je net te veel goud gele rakkers hebt gedronken, om lekker brak over het eiland heen te slenteren en hier en daar verenigings genoten te ontmoeten. Nog even bij het bungee roeien kijken om daarna nog een broek te lenen en een drankje te doen bij de Zaanse kat. Vervolgens lekker gegeten en naar de feest tent te gaan om de paal in te klimmen en kleding te ruilen. Met een pet en een trui rijker nog even na borrelen bij de Zaanse Kat en Trewes om toch weer net iets te laat maar wel gedouched in bed te belanden. Na 3 uurtjes wakker gemaakt want het schip vaart weer uit en dan lekker thuis douchen, eten en naar bed! Een top weekend met veel gezellige mensen!
BIEM:
HT weekend Schone Waardin,
Eindelijk is het weer zover, de HT race! Deze keer in de prachtige reddingssloep de Schone Waardin uit Vlissingen samen met Willem en vaste uitleenkracht Sjoerd van onze vereniging deze zware bak van Harlingen naar Terschelling rammen.
We kennen het team van de Schone Waardin goed, wat het des te leuker maakt om eindelijk een keer met ze mee te roeien met een HT. Op de wedstrijddag zelf liggen we naast de sleepboot Holland en maken wij ons klaar voor de race, voetenbankje instellen, roeikussen neerleggen, water en AA drink in het boord leggen en insmeren met zonnebrand, inroeien is niet echt nodig, we worden vanzelf wel warm na de start. Om 12:25 mogen wij eindelijk los, dit doen we samen met 9 andere sloepen waaronder de Mercator waar Anne en Nadine in mee roeien. Zij zijn de enige sloep die van ons wegloopt en de rest van de startgroep kunnen wij achter ons laten.
Na een paar km komen we de eerste sloep van de startgroep voor ons al tegen en deze blijkt geen partij te zijn voor de lekker roeiende Schone Waardin. We zitten in onze flow en zijn opeens de Pollendam al voorbij, kunnen het vaarwater net voor de snelboot oversteken en zitten in de Blauwe Slenk waar de stroom al lekker sterk staat. Gestaag roeien we door wanneer stuurman Ger roept dat hij de Seahorse al kan ruiken, dit is de grootste concurrent van de Schone Waardin. Dit geeft de hele sloep motivatie om krachtig door te roeien. De slagroeiers Eef en Remco houden de slag mooi lang en iedereen gaat lekker mee, zelfs als de golven de sloep heen en weer gooit. Met de slogen “blijven draaien met die riem” kunnen zelf de hoogste golven ons niet uit onze balans brengen.
Voor we het weten halen we de Seahorse in, deze probeert een sleep te krijgen door achter ons te blijven hangen, maar wij roeien van ze weg. In een heel Zeeuws onderonsje halen we meerdere Zeeuwse sloepen in. Voor mijn gevoel vliegen wij het Wad over en na een uur over 2,5 zijn we bij het Schuitengat aangekomen. Wij hebben een iets Westelijkere route gevolgd in de Vliestroom die ons meer stroom mee heeft opgeleverd maar die wel langer is. Jurgen in de Gebr. van Amerongen was toch sneller op dit stuk maar ondanks de grotere afstand hebben wij hierdoor wel een aantal sloepen kunnen inhalen waaronder de Boomsluiter. Nu is het zaak om deze achter ons te houden. Af en toe zien we een boei langskomen in het Schuitengat die maar naast de sloep blijft hangen omdat we nu vol tegen de ebstroom in moeten roeien die door de Springtij sterker lijkt te zijn dan anders. Verder moeten we tegen de Oostenwind in die ook aangetrokken is.
Het Schuitengat is weer ouderwets vechten tegen de stroom maar we weten de Boomsluiter achter ons te houden terwijl wij de Azorean High langs ons zien schieten. Op een gegeven moment ziet Ger de Vrouwe Geertruida en Murk voor ons vastlopen op een zandbank en met een snelle stuuractie weet hij ons hetzelfde lot te besparen. Hierna is het nog een stuk roeien naar de havenmond van Terschelling maar onder zijn motiverende woorden (“Zet jezelf in de fik) weten wij met een tijd van 3 uur en 45 minuten de finish te halen.
Achteraf blijkt dit goed genoeg te zijn voor een 26ste plaats waar wij al super tevreden hadden geweest met een top 50 plaats. We hebben alle sloepen die we wilden verslaan achter ons gehouden in de einduitslag wat wel echt goed hebben kunnen vieren in de feesttent, al met al een geweldig weekend met een geweldig team en als de kans zich nog een keer aandient hoef ik niet te twijfelen om nog een keer met ze mee te roeien! Schone Waardin bedankt en tot de volgende wedstrijden!
Recente reacties