De Ijsselslag, een nieuwe wedstrijd waarvan wij bij de groep hoorde om hem voor het eerst te mogen roeien. De dag begon redelijk vroeg, half 8 vertrek naar Deventer. De sloep stond al op de trailer, dus aanhaken en gaan.
Vandaag mochten we de strijd aan gaan met het volgende team: Stuurman Ronnie (lastminute i.p.v. Jeannette die anders haar debuut had gemaakt), op slag: Stephanie SB, Dick BB, daarachter Mariska SB, Anne BB, Wilco SB, Sjoerd BB, en we hadden twee gastroeiers in de boeg, namelijk Bart SB en Daan BB. Eenmaal in Deventer aangekomen verliep het kranen soepeltjes. Even roeien naar de haven waar meerdere boxen leeg waren om aan te meren.
Ronnie kreeg instructies over de tocht, namelijk 8 km stroming tegen, keerpunt, en dan weer terug. Op de terugweg zou er een sprint zijn tussen de twee bruggen. Verder attentie op inhalen, dit diende namelijk via stuurboord te gebeuren i.v.m. de genoemde stroming. Toen het bijna zover was diende alle sloepen zich te melden achter de startlijn in de kom van de haven. Je merkte toen dat de sfeer overal goed was.
Iedereen moedigde elkaar aan en de start kon beginnen. We gingen direct goed van start, al moesten we even onze weg vinden langs de kribben. Door een beetje van de inhammen gebruik te maken (na afkijken van de sloepen van Deventer die hier wekelijks roeien) merkte we dat de stroming op deze manier beter te doen was. De strijd om andere sloepen voor te blijven was wel aan, maar desondanks konden we niet voorkomen dat er wel inhaal acties waren. Met vervolgens als doel dat ze niet te ver mochten uitlopen. Met een gemiddelde snelheid van 6 km/uur was dit wel even wennen, maar dit zou veranderen bij het keerpunt.
Het keerpunt was wel even opletten, groene vlag als we mochten oversteken, bij rood diende we te stoppen maar werd ook de tijd stop gezet. Gelukkig hadden wij groene vlag en konden we direct door roeien. Waarna we direct voelde wat de stroming mee betekende, we haalden namelijk direct snelheden van 11 km/uur. Wat ons dan ook een kick gaf.
Eenmaal richting brug werden we iets nerveuzer, want een sprint van iets meer dan een kilometer lang is toch iets anders dan we gewend zijn. Maar we gingen ervoor, er werden behoorlijk wat felle kreten gegeven in de boot en de slagen werden sterk. Maar wat waren we blij de tweede brug te zien! We konden uitroeien, naja uitroeien… er moest nog een afstand van 2 km worden afgelegd.
Onder luid applaus werden we binnen gehaald, met al onze laatste kracht gingen we ervoor maar waren blij de eindtoeter te horen. En het verkoelende biertje daarna was zeker zeer geliefd. Met zijn alle de sloep weer begeleid naar de kraan, waarna toen deze weer op de trailer stond Stephanie aankwam met een heerlijke pastasalade. Zeer gewenst en geliefd onder de roeiers. Er werd een biertje gedronken met elkaar waarna iedereen zijn weg weer naar huis inzetten.
Recente reacties