Het was zover, de laatste race van onze triple header. Het Liwwadster rondje is de grachtenrace van Leeuwarden en bied ongeveer 14km roeiplezier. Rond 0915 was de sloep het water uit, en rond 1100 ging de sloep in Leeuwarden het water in. Toen begon het lange wachten. De dames waren net vertrokken en we kregen te horen dat onze start werd uitgesteld tot 1415. Dat was even balen maar mocht de pret niet bederven.
We zijn op tijd van de kant vertrokken om warm te roeien. Al snel werd het druk op het water en moest Peter een goed plekje vinden om bij de start te komen. Om 1430 was het zover. We gingen naar de startlijn samen met de Murk en de Wetter Fretter.
Daar kwam het weer, de rillingen op je lijf. 5..4..3..2..1 Start! Alle remmen los. We zouden en moesten het voordeel pakken voor de eerste bocht! Van alle kanten werd er gejuicht. Het was riem om riem. Maar helaas, de Murk en Wetter Fretter liepen langzaam op ons uit en we besloten onze krachten te sparen en de rustig onze kans te pakken wanneer deze zich voordeed. Het duurde lang het water was smal en het snelheidsverschil was klein. We zaten al bijna naast de Wetter Fretter en moesten drinken om de snelheid uit de boot te halen om een botsing te vermijden.
Daar was dan het moment. Peter had al een tijd gezegd dat we onze krachten moesten sparen maar dit keer kwam er wat anders uit. “GAS OP DIE ZUIGER!” We pakten de binnenbocht en zagen dat we al snel naast de Wetter Fretter kwamen. Maar dit was nog niet genoeg. We moesten er voorbij en het volgende smalle stuk kwam eraan. Peter moedigde ons aan en langzaam maar zeker pakte we de voorsprong. Dat is nummer één.
Het geluk was van korte duur. “5 meter afstand tot de volgende boot”. Shit, we hangen weer achter een boot. Achter ons zagen we dat boten moeite hadden met de smalle bochten. Gelukkig waren we die voorbij. De Murk had een prima tempo om lekker achter te hangen en we deden het er maar mee. We gleden als boter door het centrum. Het bochtenwerk van de stuur was zoals gewoonlijk weer perfect. Maar dat was natuurlijk niet genoeg. Meteen na het centrum was het aan ons. Een mooi stuk breed vaarwater, perfect om in te halen. Dit was onze kans. We moeten en zouden de Murk inhalen! Daar kwam het moment weer. “GAS OP DIE ZUIGER!”
Deze duurde lang maar het lukte. Nu zorgen dat er afstand kwam. Het snelheidsverschil was zo klein dat we echt niet mochten afzwakken. Maar dat was ook niet nodig, het laatste stuk kwam eraan. Het was tijd om ons klaar te maken om “in het rood te roeien” (alles geven wat je nog hebt). Al was het niet veel meer. Al kwam het uit de tenen die je geleend had van je buren. Het zou en moest er nu uit komen. “nog twee bruggen tot de finish!” Nog één keer. GAS OP DIE ZUIGER! Alles geven wat je nog hebt! En dat deden we. Er werd niet veel gejuicht maar dat deed er niet toe. Het voelde hoe dan ook als een overwinning. We waren binnen! Het was tijd voor bier, rust en weekend.
Recente reacties