Door: Debby Bijl
Na de Zaanslag zou er een gat van van 8 weken zijn tot de volgende wedstrijd. Toen kwam Dick met het lumineuze idee om Lemmer ertussen in te gaan roeien.
Peter was gelijk ‘enthousiast’…een berentocht, 3 keer dat onstuimige meer over, saai, zwaar, heb je dat eiland gerond, ‘moet’ je nog een keer dat grote meer over… Hoe meer hij de tocht beschreef hoe meer zin we erin kregen.
Biem regelde de inschrijving en alle voorbereidingen werden getroffen. Een beetje langere afstanden trainen. Van fort Westoever naar de Haukes (14,2 km in 01:46) was korter dan we dachten en een andere zondag richting Kolhorn (16,7 km in 02:17) was eigenlijk ook niet lang genoeg, maar het zou vast wel goed komen.
Op de ochtend van 18 mei gingen we lekker vroeg op pad want bij het kranen zou het druk worden. We lagen er al in voordat we het wisten en konden we genieten van de drukte om ons heen die langzaam toenam en van de gratis koffie en thee. De zonnebrand werd uit de tassen gehaald want het werd al pittig warm.
Langzamerhand kwam de starttijd dichterbij. We hebben wel 10 slagen ingegroeid en spanning begon op te lopen in de sloep. Alsof je voor een examen opgaat.
Het startsein werd gegeven en we konden aan ‘de Grutte Bear’ zien hoe het starten eigenlijk zou moeten of óók zou kunnen.
We trokken ons daar niets van aan en kwamen al gauw in ons eigen ritme.
En weg waren de zenuwen… roeien…gelijk…gaan…heerlijk… stroom mee, wind mee, denk ik, want we gingen als een jekko. De snelheid bleef oplopen 8,5, 9, 9,5, 9.6 km/h.
We werden goed op de hoogte gehouden door Biem. Wilco meldde de afgelegde afstanden. Dat was erg prettig. Peter struikelde over de complimentjes waardoor wij nog lekkerder gingen roeien.
Persoonlijk vroeg ik me af wat hier saai aan was…. Overal om ons heen sloepen en nog een sloepen. Sommige haalden wij in en velen haalden ons in. Dat mocht de pret niet drukken, wij waren echt goed op stoom.
Toen we de wind dood roeiden werd het wat zwaarder. Geen verkoeling meer. Nu begon het toch een beetje afzien worden. Maar de kilometers bleven voorbij gaan en de snelheid bleef mooi constant dus we zaten met z’n allen in een heerlijke cadans.
En als je Peter dan hoort vertellen dat we een hoofdklasse sloep ‘de Sedon’ aan het oplopen zijn en we ‘de Huysman’ bijna inhalen vlak voor de finish werden die laatste paar kilometers ook met flinke en krachtige slagen afgelegd.
Vlak vóór de finish werden we aangemoedigd door onze eigen Ronnie. Eenmaal over de finish en aan de kant was iedereen vooral erg blij. Niemand zat echt helemaal stuk, maar het was duidelijk dat we wel veel hadden gegeven. Naar mijn idee een prima balans.
Sloep weer op de kar en wachten op de uitslag onder het genot van een heerlijke roeiers maaltijd.
De lijst werd grondig bestudeerd. De uitslag klopte van geen kanten volgens de ingewijden ;), 60,82 watt…??!! Gezien onze kortere afstandstrainingen gedurende pas 3 maanden hebben we het super gedaan. Daar hoort een wattage van minstens 70+ bij ;).
Een gemiddelde snelheid van 8,4 km/h over 22,4 km en een max snelheid van 9.9km/h!! Dat was ver boven onze verwachtingen, als die er al waren… De focus was meer op de afstand van 22 km overbruggen en het aan het einde nog leuk vinden ook. Die missie is zeker geslaagd. Dit smaakt naar meer!!
Klik hier om naar het fotoalbum op Facebook te gaan.
Klik hier om naar de film op YouTube te gaan.
Recente reacties