Zwartewaterrace – Zaterdag 12 september 2020 – Bewolkt, 17 graden Celsius, ZW 4 bft
Door: Merel van de Broek
Na wat onvoorziene omstandigheden (kuch Corona uche) en lang wachten was het eindelijk zover; de eerste wedstrijd van het seizoen! De meeste roeiers hebben lang uitgekeken naar dit moment, om weer de sfeer van zo’n unieke beleving te kunnen ervaren. Als team train je natuurlijk altijd samen en is het altijd weer een uitdaging en een moment dat verzekerd is van gezelligheid, maar een krachtmeting tegen andere teams is iets wat je niet gauw tegen komt in een training. Voor mij was dit sowieso de eerste wedstrijd ooit; ik had dus geen idee wat ik kon verwachten.
’s Ochtends vroeg verzamelden we op onze thuisbasis in de Haukes en de sfeer zat er gelijk al goed in. De sloep lag al op de trailer dus dat scheelde weer. Met een bus van Jongejans Luchttechniek (waarvoor dank!) met daar achter de sloep en twee auto’s vertrokken we richting Zwartsluis, een dorpje in het Oosten van het land waar ik persoonlijk nog nooit van gehoord had. Na (voor de mensen die in één keer goed reden) een rit van ruim anderhalf uur, kwamen we aan in het dorp waar al veel sloepen waren gearriveerd. Vanaf dat moment ging het allemaal heel snel; naar de kraan lopen waar de sloep het water in getakeld ging worden, sloep naar de kant slepen, allemaal instappen en de voetenbankjes afstellen.
Vervolgens zetten we koers richting het startvak.
Peter stuurde, in de sloep zaten we met Wilco, Willem, Brian, Henry, Anne, Steven, Dick en ik. We begonnen op een mooi tempo in een start samen met vier andere sloepen. De route die we gingen varen, was een soort gek hoefijzer. Het eerste gedeelte was er flinke tegenwind, altijd een extra uitdaging om het blad van je riem een beetje fatsoenlijk tegen de wind in te krijgen. Het eerste gedeelte leek er wel geen einde aan te komen. Toen we de eerste bocht gemaakt hadden, ging het een stuk beter. Ondanks dat er weinig andere sloepen dezelfde fenomenale snelheid hadden als wij (lees; we waren praktisch alleen aan het roeien), ging het hier toch wel lekker en hadden we een mooie snelheid!
Dit hielden we vol tot de volgende bocht, toen we deze gemaakt hadden waren we al ruim over het grootste gedeelte van de wedstrijd. De vermoeidheid begon in te slaan, maar we deden het samen en waarschijnlijk had iedereen ergens wel een beetje pijn. Toch wel tof om te merken hoe stoppen geen optie is; het gevoel voor samen er voor gaan is dan toch veel sterker. Het laatste stuk ging uiteindelijk ook goed en voor we het wisten, passeerden we onder het genot van gejuich van de toeschouwers de finishlijn.
Wat volgde was een koud biertje (oké meer dan één) en een technische nabeschouwing met het hele team, onder het genot van een bittergarnituurtje. Daarna zijn we met z’n allen nog een hapje wezen eten; de echte teamspirit!
De eerste sloeproeiwedstrijd in Corona-tijd is een feit en wat waren we trots en blij dat we dit met z’n allen gedaan hadden. Op naar de volgende!
Zie onze Facebook pagina voor foto’s
Recente reacties