Door: Debby Bijl
De Kooybrug zou voor een lange tijd dichtgaan, dus een tactische havenplek gezocht voor de Zeeschuimer zodat we de winterperiode in wat meer licht kunnen varen en niet ver om hoeven te rijden.
De jachthaven van Schagen is het geworden met een mooie helling ernaast.
Maar ja een helling gebruiken kan altijd wel, de sloep omvaren is een leukere optie. Ondanks de afstand van ruim 20 km waren er genoeg enthousiastelingen.
De kortste route (22km) via Kolhorn was niet meer mogelijk omdat de Molenkolksluis in het weekend niet bediend wordt.
Het alternatief, 26 km via de Kooysluis was wel mogelijk.
In de voorbereiding werd er in de app groep erg goed door iedereen meegedacht, werd aan alle wensen voldaan en was er op de dag zelf een mooie constructie ontstaan met wissels en chauffeurs.
Mooi om te zien hoe we met elkaar dit toch elke keer weer voor elkaar krijgen.
Om 09.30 vertrokken vanaf de Haukes na eerst de sloep voor de zoveelste keer te hebben leeg gepompt. De laatste bui zou gevallen zijn werd er geroepen. Helaas was dat niet het geval.
-Op het Amstelmeer windje tegen met Esther aan het roer.
-Het juiste gat met elkaar gevonden en het Balgzandkanaal op.
-Iedereen nam de tijd om de laatste nieuwtjes uit te wisselen en de enkele bui werd moedig getrotseerd.
-Het werd nog even spannend toen er contact gezocht werd met de sluis. Zij wilden niet schutten vanwege het spuien van de vele regen van de afgelopen dagen. Maar na een beetje praten mochten we toch komen (was in de voorbereiding ook toegezegd door de sluis).
-Dubbel rood op de lampen voor de sluis en open sluisdeuren betekent niet dat je toch gewoon naar binnen kunt gaan. Oei, hadden we even over het hoofd gezien. Dat werd ons vriendelijk verteld, maar we konden blijven liggen. Pffieuw… het spuien werd gestopt en wij geschut. Nu maar hopen dat ze in het achterland niet zijn verdronken door onze actie.
-Onder poncho’s, paraplu’s en lekker dicht bij elkaar zitten, omdat het toch wel koud was, de lekkere koeken van Ralph gegeten. Tijd genoeg gehad om 2 telefoons te laten zwemmen in de sloep die het achteraf gelukkig nog deden en na ruim een kwartier konden we weer verder.
-Stephanie had het roer overgenomen van Esther die naar ’t Zand ging roeien.
De stuurvrouw heeft het druk met ons gehad, maar vooral ook met het verkeer. Bijna een kettingbotsing gerealiseerd door een shirt wissel en de vrachtwagens aangespoord om te toeteren. Een enkele vrachtwagen begreep de gebaren van Stephanie. Als dat lukte, ging iedereen weer een slagje harder roeien.
-Bij het pontje was het slecht zien of we onder de kabel door konden. De pontjesbaas was een vrolijke man en liet gewoon even de kabel zakken en vroeg of we naar Amsterdam gingen.
Dat is misschien voor een andere keer. Voor nu was Schagen ver genoeg.
-En toen begon de fanclub langs de kant te ontwikkelen. Vrouw en zoon van Ralph reden filmend voor bij. Dochter Nico stond te zwaaien, Tineke reed langs de kant en Machteld met man reden langs en hielden ons een warme appelflap voor de neus die we in ’t Zand zouden krijgen.
-In ’t Zand vóór de brug afgemeerd en iedereen snel de sloep uit om een plasje te doen, een lekkere appelflap met een bakkie koffie, een wissel van Machteld en Esther, de vissers langs de kant waren geïnstrueerd om de lijnen binnen te halen en de man van Machteld stond zijn jas af als dekentje voor Stephanie die door het stilzitten, het toch wel koud had gekregen. En onder aanmoedigingen van Tineke, man van Machteld Ard zijn we weer verder gegaan.
-De vlotbrug werd na een telefoontje voor ons open gedaan en we konden weer verder. Vele wachtende auto’s hebben ons zien gaan.
-Eenmaal bij de Stolpen kregen we liefdevol een warme kruik voor de stuurvrouw in de sloep geworpen…dat liep wonderwel goed af en nu zat Stephanie er helemaal warmpjes bij. En wij ook want het zonnetje brak door en de laatste kilometers werden daardoor erg aangenaam.
-Ook in Schagerbrug een luid toeterende en filmende auto gezien. Bleek Wilco en Tineke te zijn. Nog wat supporters op de brug bij Schagerbrug en op naar de jachthaven.
-Het juiste plekje gevonden en afgemeerd. We waren trots op ons zelf omdat we deze tocht zomaar hadden gedaan en het sfeertje nog steeds opperbest was. Lekker soepje op de steiger gegeten en wat nagepraat en toen moe maar voldaan naar huis.
-Naast Machteld, Esther, Stephanie, Nico en Ralph zaten ook Ronnie, Anne, Debby, Astrid, en Raymond in de sloep. Annekatrien en Tineke hadden zich opgegeven om een groepje roeiers heen en weer te rijden, wat het logistiek wel erg makkelijk maakte. Toppers, allemaal!
Een goed begin voor het onderhoud en winterseizoen.
Recente reacties