Onlangs hebben we met onze sloep weer een keer naar Oudeschild geroeid. Vanwege het weer moesten we het één dag uitstellen maar op zondag was het dan eindelijk zover.
S ‘morgens om 1030 bij de sloep.
Zo had Biem het berekend. Als we op het juiste moment vertrekken kunnen we met de stroming mee naar Oudeschild en zal het getij kenteren zodra we daar zijn. Hoewel we eigenlijk één roeier tekortkwamen waren we ervan overtuigd dat het zou lukken. En met Biem en Angélina in de volgboot van Acta Marine wisten we zeker dat we veilig naar de overkant konden.
De eerste slagen.
Vanaf de marine watersportvereniging is het eerste stuk geroeid naar de sluis. Vanaf de sluis heeft Biem ons het stuk gesleept naar de havenhoofden. Althans dat was het plan. Het enthousiasme was zo hoog dat de sleeplijn al eerder los is gegaan. Eenmaal tussen de havenhoofden was het ‘game on’. Texel was al in zicht, maar Oudeschild nog lang niet. Langzaam werd het water wat onstuimiger en merkten we de effecten van de stroming. Met een SOG van 6 knopen gingen we volle vaart vooruit richting Oudeschild.
Zijn we al op de helft.
Ja goede vraag. Hoever is het eigenlijk. 16km? Of toch 10km… Nee 8km… Of toch niet. Het doet er niet toe. De gang zit er goed in en iedereen leek het goed vol te houden. Met de zon hoog aan de hemel hebben we iedere 15min gedronken. Aangezien de Kerktoren van Oudeschild goed in zicht was, was het inmiddels duidelijk dat we over de helft waren.
“Als het goed is komt er zo een roeiboot de haven binnen”
Is er al een zeehond gespot? Nee helaas. Die zullen wel ergens aan het zonnen zijn. En gelijk hebben ze. Er was wel veel te doen op het water. Overal gebeurde wel iets. Dus we moeten niet vergeten te genieten van de prachtige omgeving! Terwijl we dat doen komen we langzaam dichterbij. De havenhoofden van Oudeschild kwamen in zicht en Biem meldt ons aan bij de havenmeester. Met lichte verbazing geeft de havenmeester aan ons nog niet te zien. Een kwartiertje later beginnen we aan de haven aanloop. Het is stiekem toch verdomd druk in die haven. Er komen wat boten van rechts en we horen dat de havenmeester ze waarschuwt: “Als het goed is komt er zo een roeiboot de haven binnen”. Eenmaal in de haven groeten we met onze riemen verticaal met het blad naar boven. Daarna draaiden we de boot en hebben hem voor “De Kombuis” gelegd. We zijn op Texel!!
Bakkie dan maar?
Eenmaal in de haven moeten we wachten tot het getij is gekenterd. Hierdoor kunnen we met de stroming weer terug naar Den helder. Hier maken we natuurlijk gebruik van. We hebben even een bakje koffie gedaan. Een broodje gegeten. En natuurlijk een hoop water gedronken. Debby vraagt of ik op de terugweg wil roeien. Ja, natuurlijk wil ik dat!
Ronde 2. Nu gaan we het zelf maar eens ervaren
Het getij is gekenterd en we kunnen naar Den Helder. Na wat foto’s te hebben gemaakt zijn we onderweg. Ik zit op slag. Een plaats waar ik normaalgesproken niet graag zit maar goed. Het is roeien met de riemen die je hebt! Zodra we de haven uit zijn is het bikkelen. Voor mijn gevoel staan er nu meer golven dan op de heenweg, maar het is genieten. Zoals Peter ons altijd heeft geleerd; “die golven zijn er alleen maar om je van de wijs te brengen”.
Ben je nat Ronnie?
Regent het? Nee, omdat de wind tegen de stroming in ging waren de golven nog even wat hoger. Debby vraagt nog aan Ronnie (die in de boeg zit) of hij erg nat is geworden. Maar het valt blijkbaar wel mee. We kunnen dus nog wel wat meer hebben. Maar makkelijk is het niet. Om iedereen goed in slag te houden wordt er hardop meegeteld met de slagen. Debby geeft aan dat het niet lang meer duurt. Er is een rustiger gebied vóór ons in zicht. Fijn! Dat is ook wel prettig.
Héé kennen we die boot?
Jazeker, het is de Ms Fish-Hunter. Eén van onze riemsponsoren. Terwijl we bijna in Den Helder zijn zien we het motorschip met veel meeuwen er omheen aankomen. De vangst zal wel goed zijn geweest. Terwijl we zonder dat we het door hebben ineens tussen de havenhoofden van Den Helder zijn groeten we de Ms Fish Hunter door onze riemen verticaal te zetten. Er wordt terug gezwaaid en getoeterd. Wat een feest. En wat een prachtig geluid komt er van die boot af. Na het genot besluiten we toch zelf naar de sluis te roeien en de Vrijbuiter daar vast te maken aan de Coastal 2nd mate.
Einde… of nog een drankje?
Nadat de sloep is opgeruimd en iedereen weer op de kant staat, besluiten we nog een klein drankje na te doen bij Neptunus. We praten even na en bekijken de foto’s die Biem en Angélina hebben gemaakt. Conclusie: voor iedereen die ooit de kans krijgt om deze uitdaging aan te gaan. Zeker doen! Ook al denk je dat je niet goed genoeg getraind hebt. Het is de ervaring waard om het toch een keer te proberen.
Speciale dank aan Acta Marine voor het leveren van de ondersteuning boot. En aan Biem en Angélina die prachtige foto’s hebben gemaakt, zodat we allemaal lang kunnen nagenieten van deze dag!
Recente reacties