Door Brian Klik
Na maanden wachten lagen we afgelopen zaterdag 3 juli klaar voor ‘Vechten op de Vecht’ in Weesp. Bekend terrein voor ons, maar ook voor de tientallen sloepen om ons heen. De warme lucht vulde zich met roepende stuurmannen/-vrouwen, gespannen roeiers en joelende supporters aan de kant. Een praatje door de wedstrijdleiding en ondertussen roeiden we de Vrijbuiter op tot de startlijn. Samen met de Doordrijver uit Utrecht hadden wij de eerste start van de middag. Een laatste blik naar de twaalf riemer naast ons, het blad in positie brengen, en bij de hoorn de riemen voor de eerste race van het seizoen het water in plonsen.
De Doordrijver was sneller weg en werd opgejaagd door stuurman Dick om eerder onder de brug te gaan. Na de brug werd er direct een stabiel en sterk slagritme gezet door de slagroeisters Debby & Anne, evenwijdig gevolgd door Stephanie, mijzelf, Mariska, Martijn, Henry en gastroeier Joris. De slagfrequentie van 31 slagen per minuut was superconstant en ook het tempo van 7 minuten per kilometer werd goed volgehouden. Er werd niet verslapt en iedereen deed zijn best om de boten achter ons, ook achter ons te houden.
1: Ideale vaarlijn door Dick.
Door als eerste te zijn gestart lagen we voor aan het veld en hadden we zicht op de sloepen achter ons. ’t Kromhout haalde als snel de Doordrijver in en werd rap gevolgd door de Boomsluiter. Al snel werd er in de boot geroepen dat we koste wat kost de Amsterdammers achter ons zouden houden. Mede door de ideale vaarlijn van Dick werden de bochten van de Vecht strak gevaren en voor we het wisten rondden we het eiland al voor de terugweg.
De andere sloepen waren ondertussen flink genaderd en nu was het een kwestie van volhouden en eigen ritme roeien. De voorlaatste brug werd gepasseerd en de Azorean High kwam ons voorbij gesneld. Geen probleem, deze was ingecalculeerd. Als we die Kromhout maar achter ons houden! Die kwam namelijk steeds dichterbij, maar kon door het stuurwerk en de geleverde kracht er nog niet voorbij. Verschillende pilot gigs en snellere sloepen begonnen ons in te halen. Tegen de tijd dat we bij de laatste brug kwamen en het finishgebied in voeren, werd er een mooie strijd geleverd tussen verschillende sloepen. Tenminste, dat blijkt uit de beelden. Ik had geen idee want de eindsprint na de brug was moordend. Nog één keer maximaal aanzetten tot de finish, waarbij ook de hartslag nog goed omhoog knalde. Met het zwart voor de ogen galmde de hoorn en we waren binnen. Een blik omhoog leerde dat we ’t Kromhout voor waren gebleven. Doel behaald en dankbaar voor het wederzijds opjagen werd er over en weer gegroet.
2: Strijd met ’t Kromhout bij de finish.
In de Vrijbuiter was de stemming goed en was iedereen trots en tevreden, en gesloopt. Nog even het startnummer inleveren en een paar laatste klappies naar de kade, waar er onder het genot van heerlijke hapjes en ijskoude drankjes (beste medicijn voor de handen) werd nagepraat over de race. De horloges en hartslagmeters van de roeiers in de boot vertelden in ieder geval allemaal hetzelfde verhaal: coördinatie, teamwork en inzet!
Al met al een fantastische eerste wedstrijd en als alle races zoals deze gaan, voorspelt dit een mooi wedstrijdseizoen!
3: Constanter kan niet volgens de sporthorloges.
Recente reacties